طبقه بندی مطالب:
نیاز به دسته بندی پست ها یکی از اولین سؤال‌هایی است که در ذهن یک بلاگر جدید شکل می گیرد. سرویس های وبلاگ نویسی مختلف هر کدام امکانات متفاوتی را برای طبقه بندی نوشته‌ها در اختیار شما قرار می دهند. اما در اینجا با دو تا از رایج ترین و مهم‌ترین آن‌ها آشنا می شوید:

• طبقه بندی بر اساس دسته های موضوعی: این ساده‌ترین روش برای طبقه بندی است. می‌توانید دسته های موضوعی مختلفی را بسازید و هنگام نوشتن یک پست جدید آن را در یک یا چند تا از این دسته ها طبقه بندی کنید. درست مثل پوشه هایی که ایجاد می‌کنید و کاغذها را بر حسب موضوع در آن‌ها قرار می دهید. این روش ساده و سریع است. معمولاً این امکان را دارید، آن‌ها را در یکی از ستون‌های کناری وبلاگ نمایش دهید و با کلیک کردن روی هر دسته تمام مطالبی که در آن طبقه بندی شده است نمایش داده می شود.

برای انجام طبقه بندی روی مطالب وبلاگتان می بایست وارد میز کار شده، در سمت چپ روی گزینه ” ویرایش موضوعات” کلیک کنید .

• برچسب زنی: تگ زدن یا برچسب زنی روش جدید تری برای دسته بندی اطلاعات است. در این روش برای هر پست تعدادی برچسب انتخاب می‌کنید و به آن اختصاص می دهید. محدودیتی در انتخاب و تعداد این برچسب‌ها وجود ندارد. اما باید بدانید که انتخاب برچسب مناسب یک هنر است. وقتی یک پست می‌نویسد با خودتان فکر کنید، کدام کلمات و عبارات هستند که من را به یاد این پست می‌اندازد یا اگر یکی از خوانندگان من بخواهد این مطلب را پیدا کند احتمالاً چه کلمه‌ای را جستجو خواهد کرد؟ این کلمات برچسب‌های شما را تشکیل می دهند.

برای نوشتن برچسب روی مطالبتان کافیست در هنگام درج مطلب جدید ، در پایین صفحه در کادر “برچسبها “آنها را با کاما از هم جدا کنید .

مخاطب خود را بشناسید:
برای چه کسی وبلاگ می نویسید؟

وبلاگ برای عده‌ای مانند یک دفترچه خاطرات و بسیار شخصی است. آنها برای دل خودشان می‌نویسند و شاید حتی دسترسی به وبلاگ را هم محدود کرده باشند. اما عده زیادی هم وبلاگ می‌نویسند تا خوانده شود. اگر جزو دسته دوم هستید، باید در ابتدا مخاطب خودتان را بشناسید. در مورد آن‌ها اطلاعاتی جمع آوری کنید و خودتان را جای آن‌ها بگذارید.

مخاطب شما چه انتظاری دارد؟

به دنبال چه چیزی می‌گردد و در چه سنی است و چه علایقی دارد؟

مشخص کردن مخاطب تکلیف شما را با خودتان مشخص می‌کند و اجازه می‌دهد تا مطالب بهتری برای آن‌ها بنویسید.

موضوع وبلاگ را برای مخاطب مشخص کنید:
اگر در وبلاگ تنها در مورد یک موضوع خاص می نویسید، آن را برای خواننده مشخص کنید. می‌توانید کاری کنید، بیننده با یک نگاه بفهمد، اینجا کجا است.

اگر در وبلاگ تان به نقد و بررسی فیلم‌های سینمایی می پردازید، از قالبی استفاده کنید که نشان دهنده این موضوع باشد. اسم وبلاگ هم می‌تواند تا حد زیادی به دادن حال و هوای سینمایی به وبلاگ کمک کند. با قرار دادن چند توضیح و تصویر در صفحه اول وبلاگ تان هر کسی متوجه می‌شود، در چه موردی می نویسید.

با دیدن عنوان این مطلب در ذهن شما چه چیزی تداعی می‌شود؟
از این که با خواندن این متن و عمل به آن باعث افزایش بازدید وبلاگ‌تان می‌شوید خوشحال می‌شوید؟ …

کپی کردن را کاری غیر اخلاقی و غیر حرفه‌ای می‌دانید و ناراحت می‌شوید؟
یا بی‌تفاوت از کنار آن گذشته و بقیه مطلب را می‌خوانید؟

جواب شما به این سوال به اعتقاد شما در مورد کپی کردن مطالب بر می‌گردد. اگر به فکر افزایش بازدید به هر روش و طریقی باشید که بتوانید با این کار پولی به جیب بزنید، یا اگر نمی‌دانید چطور مقاله بنویسید و دنبال یک راه ساده برای پر کردن وبلاگ می‌گردید، به احتمال زیاد کپی کردن برای شما امری واجب است! ولی اگر ارزش تولید یک مقاله یا محتوا را بدانید، قضیه فرق خواهد کرد.

تهیه‌ی محتوا برای یک وبلاگ‌نویس از مهمترین کارهایی است که او باید انجام دهد، تا وبلاگی سرزنده داشته باشد. از آنجایی که این کار باید به صورت مداوم انجام شود، شاید برای برخی افراد کاری پر زحمت باشد. پس به فکر یک راه‌حل می‌گردند. در موارد دیگر، شاید هدف یک وبلاگ‌نویس از اول کار استفاده از مطلب دیگران و بازدید جذب کردن باشد. در هر صورت این افراد مبادرت به کپی کردن از مقالات دیگران در سایت‌ها و وبلاگ‌های دیگر می‌کنند.

قصدم از انتشار این مقاله نصیحت کردن جهت کپی نکردن مطلب نبود. هدف پاسخ دادن به سوال برخی عزیزان مبنی بر عدم کسب بازدید قابل توجه است. چند روز پیش عزیزی از بنده سوالی پرسید که چرا با اینکه مطالب خوبی در وبلاگ می‌گذارم، اما بازدیدی ندارم! از من درخواست چاره کرده بود که سعی کردم در قالب یک مطلب کامل در این باره توضیح دهم.

همانطور که می‌دانید بیش از ۸۰ درصد بازدید یک وبلاگ یا سایت را موتور جستجو می‌فرستد که موثرترین آنها گوگل است. پس شاید گاهی اوقات لازم باشد که تسلیم سیاست‌گذاری‌های گوگل شویم، تا او به ما اعتماد کرده و برای وبلاگ ما بازدیدکننده بفرستد. در غیر این صورت می‌توانیم بر روی دیگر ترفندهای بازارایابی سایت، مثل انجام تبلیغات متعدد حساب باز کنیم، که در این صورت هزینه کردن لازمه کسب بازدید است. پس حالا می‌فهمیم که چرا اینقدر گوگل برای کسی که سایت یا وبلاگی دارد مهم است.

زمانی که به وبلاگ این دوستمون که این سوال را از بنده پرسیده بود رفتم، دیدم که تمامی مطالبی که روی وبلاگ گذاشته بود همه رونوشت (کپی) بودند و از سایت‌های دیگر برداشته شده بود. با اینکه از نظر ایشان مطالب جذابی بود، ولی اگر شما می‌خواهید از گوگل بازدید بگیرید، باید نظر او را جلب کنید و مقالات شما برای گوگل جذاب باشد، نه شما!

مهمترین مـؤلفه برای جذابیت یک مطلب برای گوگل هم، جدید و نو بودن آن است که باعث می‌شود موتور جستجو دیدی متفاوت به آن داشته باشد و برای آن خواننده جذب کند. در غیر این صورت گوگل متوجه کپی کردن شما خواهد شد و این موضوع را به حساب سرقت می‌گذارد. در کشورهای پیشرفته سرقت فقط شامل کالاهای ملموس نمی‌شود. یک نرم‌افزار که قابل لمس کردن هم نیست را می‌توان به سرقت برد. اما در ایران ما این موضوع فعلاً در قالب اعتقاد شخصی باقی مانده است و قانونی محکم برای آن وجود ندارد. پس حال این طرز رفتار گوگل را می‌توان درک کرد. مخصوصاً که با بروزرسانی‌های آلگوریتم آن، شدیداً روی وبلاگ‌های کپی کننده تمرکز کرده است و آنها را از دور خارج می‌کند.

علاوه بر این، کسی که یک مقاله یا محتوا را خود تولید می‌کند، زمان زیادی را برای آن صرف می‌کند. حالا می‌خواهم نظر شما را بپرسم؛ آیا این اخلاقی و قانونی است که اشخاص دیگر حتی بدون نام بردن از نام خالق اصلی از آن استفاده کنند؟ خودتان به دیگران اجازه‌ی چنین کاری را با محتوای خود می‌دهید؟ پس اگر اعتقادی به قانون یا عرف حق تکثیر ندارید، نباید انتظار دست یافتن به بازدید بالا را داشته باشید. یا عمل‌تان را اصلاح کنید و یا انتظارتان را تغییر دهید.

برای اینکه گرایش افراد کپی کننده را به سمت تولید کننده شدن سوق دهم، بهتر دانستم که پیشنهادی دهم. به شما پیشنهاد می‌کنم که فقط ۱۰ مطلب بلندتر از ۳۰۰ کلمه در وبلاگ با موضوعات پرکاربرد و پرجستجو بنویسید و نتیجه‌ی آن را مشاهده کنید. آن وقت متوجه می‌شوید که اگر به جای زمان گذاشتن برای برداشتن مطالب دیگران، روی مقالات خودتان با دانسته‌های شخصی کار کنید، تاثیر بیشتری برای شما و وبلاگ‌تان خواهد داشت.

با توجه به زیادبودن مطالب و پراکندگی های موجود بین مطالب ارسالی ، در این پست ، عناوین مرتبط با آنچه که یک وبلاگ نویس باید بداند قرار داده شده اند . برای دیدن مطالب هر عنوان ، روی آن کلیک کنید.

۵ نکته برای بهینه سازی مطالب و محتوای وبلاگ

کوتاه نویسی وبلاگی

چه چیزهایی وبلاگ شما را بهتر می کند ؟

به تيتر وبلاگ خود حساس باشيد

وبلاگتان را سبك كنيد

صحیح نویسی در وبلاگها

وبلاگ نویس ها بدانند!

خوب وبلاگ بنویسید ؛ لطفاً !

ضعف ادبیات فارسی -_-_- لطفاً بیشتر کتاب بخوانید!

مطالب بحث برانگيز شما بهتر است توسط مخالفان وبلاگتان خوانده شود

به قانون كپي رايت وفادار باشيد

وبلاگهای یک بار مصرف !!!

امنیت در وبلاگ نویسی

تست نهایی وبلاگ یادتان نرود

***طبقه بندی مطالب*** - وبلاگ نویس ها بخوانند !

تصاویر برای زیبا کردن صفحه وبلاگ نیستند

دیوار کلمات ، خواننده را فراری می دهد

ویرایش فراموش نشود !

3 نکته - وبلاگ نویسان بخوانند … !

وبلاگ نویسان مخاطبان خود را بشناسند!!

آیا نوشتن در اینترنت مانند نوشتن یک کتاب یا مقاله برای ارایه در کلاس است؟

کامنت گذاری در وبلاگ ها و فواید آن

10 سوال که قبل از انتشار مطالب باید از خودتان بپرسید

پیش‌بینی کنید که کاربران احتمالاً چه چیزی را جستجو خواهند کرد

محتوا، پادشاه وبلاگ شماست

بهینه سازی وبلاگ برای موتورهای جستجو(بازدیدکنندگان وبلاگ شما از کجا می آیند؟)

کپی رایت و ذکر منبع در وبلاگ نویسی

صفحه تماس با من فراموش نشود!

حجم صفحات وبلاگ شما چقدر است؟

پخش صوت و ویدیو را به عهده بازدیدکننده بگذارید

از آیتم های متحرک استفاده نکنید

کمی HTML یاد بگیرید!

مطالب باید قابل خواندن باشند، در انتخاب رنگ‌ها دقت کنید

قالب وبلاگ - برای کاربرانی که شکل ظاهری وبلاگ برایشان اهمیت زیادی دارد

منحصر به فرد باشید!

سرعت بارگذاری (load) صفحات

نوشتن روزانه را فراموش نکنید!

خودتان را گیج نکنید! ساده باشید

برچسب ها (وبلاگ نویسان حرفه ای بخوانند!)

اهمیت به روز رسانی منظم

حوزه فعالیت تان را مشخص کنید

سعی کنید از دیگران لینک بگیرید

خواننده، خواننده می آورد

به مطالب قبلی خودتان لینک بدهید

تیتر، تیتر و تیتر

سایز متن را مناسب انتخاب کنید و از وسط چین استفاده نکنید.

ساخت کد موزیک آنلاین برای وبلاگنویسان

برای آنها که می خواهند از مدیا در وبلاگ خود استفاده کنند

درباره ی فرمتهای تصویر

چگونه از آمار بازدیدکنندگان سایتخود باخبر شوم؟

8 نکته کامپیوتری مهم

ساخت ایمیل در گوگل

آشنایی با انواع فایلهای صوتی و تصویری

آموزش HTML

کدهای کاربردی برای وبلاگتان

اگر با درج عکس در وبلاگتان مشکل دارید این مطلب را بخوانید.

وبلاگ: یک وبلاگ در واقع یک صفحه وب است، اما یک صفحه وب با یک نرم‌افزار قالب‌بندی هوشمند که در پس‌زمینه این امکان را فراهم می‌آورد که هر کسی (حتی من و شما) بدون هیچ دانش فنی به سادگی بتوانیم یک وبلاگ بسازیم و آن را به روز کنیم.

دو فاکتور کلیدی دیگر (علاوه بر نرم‌افزار قالب‌بندی) که یک صفحه وب را به یک وبلاگ تبدیل می‌کنند عبارتند از:

- نوشته‌های دارای برچسب زمانی
- که از جدیدترین به قدیم‌ترین مرتب شده‌اند

یک وبلاگ در طول زمان گسترش یافته و شکل می‌گیرد و همواره آخرین نوشته‌ها در صدر مطالب قرار دارند.

وبلاگ‌ها غالبا (اما نه همیشه) محتوی نظرات خوانندگان، ی/NK/KC بلاگ‌رول با لینک به سایر وبلاگ‌ها (همان لیندکدونی!)، ابزاری برای جست‌وجو درپست‌های گذشته و آرشیو وبلاگ و همین‌طور یک معرفی یا بیوگرافی مختصر از نویسنده وبلاگ نیز هستند. تا همین اواخر معمول نبود که در یک وبلاگ مطلبی توسط افرادی غیر از خود بلاگر اصلی نوشته شود. اما اکنون یافتن وبلاگ‌های تیمی (مثل هافینگتون پست) و وبلاگ‌های شرکتی و سازمانی که نویسندگانش ژورنالیست نیستند، چندان هم غیرمعمول نیست.

RSS: سیستمی است که به یک وبلاگ (یا یک وب‌سایت) اجازه می‌دهد که به یک نرم‌افزار خواننده RSS اطلاع دهد که وبلاگ با مطلبی تازه به روز شده است. گرچه اصطلاحی دهان‌پرکن است اما ما چندان به بحث‌های تکنیکی آن کاری نداریم. آن‌چه مهم است کاربرد و استفاده این فناوری است.

RSS به این معنا است که کاربر می‌تواند مشترک هر سایتی شود که از RSS پشتیبانی می‌کند. در این صورت زمانی که کاربر یک برنامه خواننده RSS داشته باشد (که الان نمونه‌هایش را در فایرفاکش، سافاری، اینترنت اکسپلورر و حتی به صورت سرویس‌های آنلاین می‌بینیم) می‌تواندن یک دوجین یا صدها وبلاگ را انتخاب کند و مطالب آن‌ها را بدون سر زدن به سایت‌های‌شان روی سیستم‌اش تحویل بگیرد.

این موضوع مهمی است. به این دلیل مهم است که به صورت کامل مشکل شلوغی را از میان بر می‌دارد.

زمانی که خوراک (FEED) وبلاگ شما در خواننده RSS من باشد تا زمانی که به صورت دستی آن را حذف نکنم آن‌جا خواهد ماند. و این یعنی شما توانسته‌اید جلب توجه کنید.

در حالی که در دنیا بیست میلیون وبلاگ وجود دارد و در خواننده RSS من تنها ۳۲ وبلاگ دیده می‌شود، به نظر شما مطالب کدام وبلاگ‌ها زودتر خوانده می‌شود؟

پادکست: احتمالا پادکست آن چیزی که شما فکر می‌کنید نیست. مثلا این پدیده هیچ ارتباطی با آی‌پاد ندارد. یک پادکست یک فایل صوتی با یک خوراک RSS است.

چرا این بخش «خوراک» مهم است؟ فایل‌های صوتی همواره روی وب وجود داشته و خواهند داشت اما (بدون خوراک) به همان شکل تا ابد دست‌نخورده می‌مانند چرا که قابل مرور نیستند. نمی‌توان در آن‌ها جست‌وجو کرد. پیدا کردن آن‌چه می‌خواهید بسیار دشوار است. زمان بسیار زیادی به طول خواهد انجامید.

زمانی که دیو واینر (Dave Winer) به ایده افزودن RSS به فایل‌های صوتی رسید، کاری بسیار بزرگ انجام داد. او به هر کسی که در اینترنت گشت‌وگذار می‌کرد امکان داد که با داشتن یک خواننده RSS مشترک محتواهای صوتی شود!

این کار همان تاثیری را بر نشر صدا گذاشت که تحویل روزنامه درب منزل بر صنعت روزنامه‌نگاری گذاشته بود.

حالا دیگر به جای آن‌که لازم باشد برای مکالمه‌های ضبط شده یا نمایش‌های رادیویی‌تان در به در به دنبال شنونده بگردید، پادکست‌های‌تان به صورت اتوماتیک به همه مشترکین تحویل داده خواهد شد. و اگر یکی از مشترکین شما از آی‌تونز استفاده کند، پادکست شما دفعه بعدی که آی‌پادش را شارژ و سینک می‌کند روی آی‌پاد هم دیده خواهد شد.

اکنون به سادگی می‌توان RSS صوتی را روی آی‌تونز تنظیم کرد و به این ترتیب هر روز صبح که به سمت محل کار می‌روید، می‌توانید به جای مطالب تحمیلی رادیو به آن‌چه دوست دارید گوش دهید.

رادیو رسما مرده است! به خصوص زمانی که دسترسی به اینترنت بی‌سیم در ماشین‌ها هم همه‌گیر شود.

تصور کنید یک تولید کننده پادکست زمانی که سه میلیون شنونده داشته باشد که هر روز روی کامپیوترهای‌شان در محل کار یا روی یک پخش‌کننده mp3‌ در باشگاه به حرف‌هایش گوش می‌دهند تا چه حد قوی خواهد بود.

سه نوع وبلاگ

بله، می‌دانم مردم به دو دسته تقسیم می‌شوند! آن‌هایی که باور دارند مردم به دو دسته تقسیم می‌شوند و آن‌هایی که باور نمی‌کنند! اما واقعا سه نوع وبلاگ در دنیا وجود دارد.

وبلاگ‌های گربه‌ای یا Cat Blog: این وبلاگ‌ها توسط بلاگر و فقط برای خود او نوشته می‌شوند! یک وبلاگ گربه‌ای درباره گربه شما، مشکلات دوست‌یابی، رییس‌تان یا هر چیزی است که می‌توانید در یک دفترچه خاطرات عمومی بنویسید. غالب صاحبان وبلاگ‌های گربه‌ای نیازی ندارند یا نمی‌خواهند غریبه‌ای نوشته‌های آن‌ها را بخواند.

اگر شما یک وبلاگ گربه‌ای دارید، باید این واقعیت را بپذیرید و چندان به دنبال ترافیک و بازدیدکننده نگردید. در چنین صورتی مطالب این پست‌ها کلا به درد شما نخواهد خورد. شما همین حالا هم چیزی که باید داشته باشید را دارید.

وبلاگ‌های ریاستی یا Boss Blog: این وبلاگ‌ها برای ارتباط با گروه خاص و تعریف‌شده‌ای از افراد مورد استفاده قرار می‌گیرند. یک وبلاگ ریاستی ابزار بسیار مناسبی برای ارتباط است. من زمانی که می‌خواستم یک نمایشنامه موزیکال را به کمک بچه‌های دبستانی اجرا کنم، از یکی از این وبلاگ‌ها استفاده می‌کردم. استفاده از این وبلاگ کمک می‌کرد والدینی را که نگران میزان پیشرفت پروژه بودند در جریان بگذارم و به آن‌ها آرشیوی ساده می‌داد تا رد تمام فعالیت‌های انجام شده را داشته باشند.

اگر شما یک وبلاگ ریاستی برای غالب پروژه‌ها یا فعالیت‌های‌تان ندارید، فکر می‌کنم باید یک بار هم که شده این ایده را امتحان کنید. البته صاحبان چنین وبلاگ‌هایی هم به مطالب این نوشته احتیاجی نخواهند داشت، چرا که آن‌ها هم به دقت می‌دانند که چه کسانی باید وبلاگ‌شان را بخوانند و ابزار مناسب برای تماس گرفتن با مخاطبین و قانع کردن آن‌ها برای همراهی را در اختیار دارند.

مهم‌ترین نوع وبلاگ‌ها، وبلاگ‌های ویروسی یا Viral Blog: نوع سوم وبلاگ‌ها همان‌هایی است که غالب افراد زمانی که از وبلاگ حرف می‌زنند به آن‌ها فکر می‌کنند. این وبلاگ‌ها مواردی نظیر ….. . . . . .. .. هستند. برخی از این وبلاگ‌ها متعلق به افراد خاصی هستند (که می‌توانیم آن‌ها را شهروند-روزنامه‌نگار بنامیم) و برخی به سازمان‌هایی تعلق دارند که می‌خواهند ایده‌ها و برنامه‌های‌شان را با دیگران به اشتراک بگذارند. این‌ها همان وبلاگ‌هایی هستند که شیوه بازاریابی، روزنامه‌نگاری و نحوه نشر ایده‌ها را تغییر می‌دهند. ما این وبلاگ‌ها را وبلاگ‌های ویروسی می‌نامیم.

آن‌ها را ویروسی می‌نامیم چرا که هدف آن‌ها گسترش ایده‌هاست. نویسنده‌های چنین وبلاگ‌هایی از زمان و انرژی خود هزینه می‌کند تا ایده‌هایش را به گوش دیگران برساند. چرا؟ دلایل متعددی برای این کار وجود دارد. برای گرفتن کارهای مشاوره، برای تغییر نتایج یک انتخابات، یافتن مشتریان جدید برای یک کسب‌وکار، برای این که به مشتریان موجود حس بهتری را القا کرده و آن‌ها را نگه دارند. ( و البته دلایل بسیار زیاد دیگری مانند به اشتراک گذاشتن دانش و تخصص و هر چیز دیگری که فکرش را بکنید!)

ریاضیات نهفته در پس این وبلاگ‌های ویروسی بسیار جذاب است! یک نفر نیروی انسانی و هزینه‌ای ۲۰ دلاری در هر ماه در ازای چند صد هزار مخاطب! حتی از آن بهتر، وبلاگ‌های ویروسی که ایده‌های نابی داشته باشند، میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهند که در میان آن‌ها حتی افرادی پیدا می‌شوند که خود وبلاگ یا مطلب اصلی را ندیده‌اند! به عنوان مثال کریس اندرسون (Chris Anderson) ایده «دنباله طولانی» یا Long Tail خود را در یک وبلاگ مطرح کرد. الان جست‌وجوی این اصطلاح در گوگل بیش از ۲۱۸۰۰۰۰ نتیجه را به نمایش در خواهد آورد.

مطالب این پست‌ها برای نویسندگان وبلاگ‌های ویروسی تهیه شده است. هدف این مطالب این است که به شما بیاموزد که چگونه می‌توانید ایده‌های‌تان را در پهنه‌ای وسیع‌تر و با تاثیرگذاری بیشتر منتشر کنید.

اگر برای غریبه‌ها می‌نویسید، به احتمال در حال ایجاد یک وبلاگ ویروسی هستید. اصل اول این است که نوشته‌های‌تان را کوتاه‌تر کنید. از تصاویر، طراحی‌ها و شیوه‌هایی استفاده کنید که منظورتان را ساده‌تر برسانند. به تدریج به افراد آموزش دهید.

از سوی دیگر اگر برای همکاران‌تان می‌نویسید، در حال نوشتن یک وبلاگ ریاستی هستید. در این صورت می‌توانید پست‌هایی طولانی‌تر و با ساختار منسجم‌تری بنویسید.

در هر صورت خاص باشید. واضح بنویسید. کاملا عقلانی رفتار کنید و جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نگذارید.

مهم این است که قبل از دست بردن به کیبرد دقیقا بدانید به کدام دسته تعلق دارید.

در قسمت بعدی این مجموعه به سراغ چهار قانون حاکم بر وبلاگ‌ها خواهیم رفت. از این صحبت خواهیم کرد که اهمیت و تاثیر شخصیت و شهرت شما بیشتر است یا مطلبی که منتشر می‌کنید. از نحوه برخورد با مخاطبین صحبت خواهیم کرد و در نهایت خواهیم دید که می‌توانیم ناشناس باشیم یا نه!

منبع: یک پزشک

استفاده زياد از تصاوير و ساير عناصري كه وزن وبلاگ شما را افزايش مي دهند نه تنها به سود شما نيست بلكه هميشه به ضرر شماست.

خصوصاً  بايد توجه داشته باشيد كه با توجه به سرعت پایین اینترنت ها چه بسيار پيش خواهد آمد كه  بدليل طول كشيدن زياد بارگزاري صفحه اي ، کاربران از ديدن آن منصرف شده اند.

منظور از عناصری که ذکر شد کدهای جاوایی هست که کاربران برای زیبا سازی یا بالا رفتن امکانات وبلاگشان استفاده می کنند . و یا تصاویری که در اجزاء مختلف وبلاگ قرار می دهند . اگر بسیاری از آنها ضروری نیست همین الان نسبت به حذفشان اقدام کنید .